Het Bijbelboek Ester is een merkwaardig Bijbelboek. De naam van Israëls God komt er niet in voor. Het lijkt een seculier verhaal, om het hedendaags te benoemen. Velen menen vandaag de dag dat er geen God is, en in elk geval geldt dat de Eeuwige niet zomaar is te ontwaren in het moeilijk te vatten leven van alledag. De afgelopen jaren zijn we ons meer bewust van het ongeremde geweld dat kan rondgaan op aarde. Het leven is er sinds corona, en vervolgens de oorlog in Oekraïne en nu het geweld in het Midden-Oosten, niet gemakkelijker op geworden. En altijd maar weer zijn er mensen op de vlucht. Het boek Ester raakt aan die grote thema’s. Met name: geweld, vluchtelingen, discriminatie en vreemdelingenhaat. Het boekje verhaalt daar bijna sprookjesachtige wijze over. Dat is van belang om te vermelden, omdat je zo beseft dat het niet een eenmalig verhaal is, maar een verhaal van alle tijden. Juist het iets ‘over de top’ karakter van het boek maakt duidelijk hoe het ervoor staat in onze wereld.
Op 25 mei voeren we een naar dit boek geschreven musical uit in het Openluchttheater van Lochem. De actualiteit is echt ijzingwekkend.
Dan bedoel ik niet alleen het oplevende antisemitisme (dat ook), maar veel breder: de neiging maar liever weg te kijken van alle ellende. De opgeklopte eigenwaan van bestuurders, de onmacht van politici, grensoverschrijdend gedrag; het zit er allemaal in. Tegelijk ook de bemoediging dat een mens, in dit geval een jong meisje, langzaam kan groeien in haar besef van betrokkenheid, haar verantwoordelijkheid. Terwijl ze het eerst helemaal niet ziet.
Dat is overigens geheel volgens het Bijbelse verhaal. Ook daar ‘groeit’ Ester in haar rol. Dat is hoopvol. We weten niet altijd alles zo zeker, onze roeping in ons leven is een weg en daarbij kan een mens dus groeien en inzicht krijgen. Je bent niet zomaar een profeet. Ook in onze tijd zoeken wij als mensen en ook als gelovigen onze weg. Maar wegkijken en alleen maar drinken en vrolijk zijn is niet onze roeping als volgelingen van Jezus en als Godgelovigen. Daarover dan nog tenslotte. Dat de naam van God niet genoemd wordt betekent niet dat Ester een goddeloos boek is. Integendeel. Het verhaal maakt ons duidelijk dat God op een verborgen wijze in ons leven aanwezig is. Het verhaal van Ester keert ten goede en dat is geen toeval. Zij waagt haar leven en daardoor vindt ze het terug. Dat lijkt me overduidelijk de boodschap van het evangelie. Ook voor ons.
Paul Wansink