Berichten van onze kerk
-
In den beginne
Je leven wordt bepaald door begin en einde, telkens weer opnieuw. Een oud en nieuw jaar. Een wondertje wordt geboren of een dierbare overlijdt. Je bakent je leven af met tijdslijnen: toen ben ik gestopt met werken of maakte ik die prachtige reis. Toen verhuisden we en begonnen we opnieuw.
Daarom moet de Bijbel wel beginnen met de woorden ‘in den beginne’, want ergens moet toch ook het verhaal tussen God en mensen beginnen? Inmiddels is het een verhaal geworden van eeuwenlang. Ooit begonnen en wanneer zal het einde zijn?
Van generatie op generatie vertellen we elkaar door hoe het van het begin af aan is gegaan tussen God en mensen; God zag dat het goed was, de mens ging zijn of haar eigen gang. God bleef nabij door al die tijden heen. Telkens opnieuw vertellen we in de kerk hierover, en dat begin begint vertrouwd te voelen.
Hoe zit dat met de toekomst? Wat zal er nog gebeuren in je leven? Hoe zal een nieuwe generatie haar geloof levend houden? Dit is onzeker, je weet het gewoonweg niet. Het is een open weg naar voren toe die vraagt om maar gewoon te beginnen en op weg te gaan.
Maar wat zou ik graag in mijn dagelijkse leven willen weten waar ik dit jaar wel of niet aan moet beginnen! Even vooruit kunnen kijken waardoor de inschatting makkelijker wordt. Alhoewel zou het mij werkelijk helpen met beginnen als ik het einde al zou weten, of zou het mij beklemmen?
De profeet Jesaja beschrijft God als de Eeuwige. “Wie roept de generaties vanaf het begin? lk, de HEER, ik was de eerste en ook bij de laatsten zal ik zijn.” (Jes. 41:4)
In het licht van de Eeuwige het nieuwe jaar instappen en eraan beginnen. Je weet niet wat er allemaal op je pad komt, maar het allereerste begin van God en mensen vertrouwt je toe: God is erbij.
Rineke van den Berg, predikant Protestantse gemeente Hengelo-Gld
-
De engel en de ster
Op de avond voordat Jezus geboren werd was het enige dat vanuit de hemel nog moest gebeuren het ophangen van de kerstster die de herders en koningen moest wijzen waar Jezus was geboren. Drie engelen maakten ruzie wie het mocht doen: “lk mag het doen, want ik ben de oudste!” “Nee, ik mag het doen, want ik ben de langste!” “Nee, ik.'” “Nee, ik!” De Heer hoorde dat geschreeuw en riep de drie bij zich. “Stop met dat gekibbel,” zei hij. “Wie de stal opvult, waar straks mijn Zoon geboren zal worden, die mag de kerstster ophangen.”
De engelen stopten met ruzie maken en de grootste engel daalde als eerste af naar de aarde. Onderweg kwam hij een klein sterretje tegen. “Mag ik met je mee?” riep het sterretje. “Nee,”‘ zei de engel nors, “daar heb ik geen tijd voor!’ Toen hij op aarde kwam, zag hij de lege stal. De engel keek om zich heen en zag een os grazen in het veld. De engel pakte het dier bij zijn horens en bracht hem naar de stal. Hij vond ook nog een paar muizen en een paar vogels die wel een slaapplekje wilden op de balken onder het dak van de stal. De engel was tevreden. De Heer zou vast trots op hem zijn. Daarna vloog de tweede engel naar beneden. Ook hij kwam onderweg het kleine sterretje tegen. “Mag ik met je mee?” vroeg het sterretje. “Nee,” zei de engel, “daar heb ik het veel te druk voor.” Op het veld bij de stal verzamelde de engel alle balen stro die hij kon vinden. Zo konden Jozef en Maria straks lekker zacht zitten en met een beetje stro in de kribbe hadden ze een mooi bedje voor hun kindje. De Heer zou trots op hem zijn.
Daarna ging de derde engel naar beneden. Hij was de kleinste van de drie en had geen idee waarmee hij de stal moest vullen. Onderweg kwam hij hetzelfde kleine sterretje tegen en weer vroeg het sterretje: “Mag ik met je mee?” “Is goed,” zei het derde engeltje, “dan kunnen we elkaar wat gezelschap houden.”‘ Samen daalden ze af naar de aarde. Toen hij bij de stal kwam, schrok de engel. Het was er zo donker! Jozef en Maria zouden er niets kunnen zien. Met behulp van het kleine sterretje stak hij toen een lampje aan. In het warme licht zag hij de dieren en het stro waarmee de andere twee engelen de stal al hadden gevuld. Hij wist niet waarmee hij de stal nog verder kon vullen en teleurgesteld ging het kleine engeltje terug. Onderweg hing hij het kleine sterretje op een mooi plekje aan de donkerblauwe hemel.
In de hemel ging het engeltje direct naar de Heer om te vertellen dat hij niets had gevonden om de stal mee te vullen. Maar de Vader glimlachte en zei: “Kleine engel, jij hebt de stal gevuld met licht! En datzelfde licht zal ook van de hemel naar beneden schijnen. Kijk maar eens naar de ster die je aan de hemel hebt gehangen.” De kleine engel keek en kon zijn ogen niet geloven. Zijn vriend, het kleine sterretje, was uitgegroeid tot een prachtige stralende kerstster. Met een lange staart van licht wees hij de weg naar Bethlehem, want het kindje Jezus was geboren in de stal.
Vertaling: Esther Kooij Bron: http://www.babboes.nl/tips-verhalen/alle-verhalen/153-de-engel-en-de-ster