Verwondering
Het leven is een zonnestraal, een helderblauwe lucht Gevuld met suikerspinnen wolken Het leven is een knipoog, een welgemeende glimlach Op de lippen van een roos Het leven is een
Lees verderBerichten van onze kerk
-
Verwondering
Het leven is een zonnestraal, een helderblauwe lucht
Gevuld met suikerspinnen wolken
Het leven is een knipoog, een welgemeende glimlach
Op de lippen van een roos
Het leven is een gift,
een onbeteugeld kind met een intense zin om te bestaan
Gevoed en gedreven door een brandstof van verwondering. -
Pinksteren – een mooi feest in onze kerk!
Bij Pinksteren denk ik meteen aan het lied van Annie M.G. Schmidt gezongen door Leen Jongewaard: ‘Op een mooie Pinksterdag, samen in de zon’. Een prachtig liedje waarin een man met zijn dochter eendjes voert en madeliefjes plukt. Samen met je kind… Wat een kostbaar moment!!
Die hebben we ook in onze kerkelijke traditie. We vieren verschillende feesten. Met Kerst vieren we Jezus’ geboorte. Met Pasen wordt het moeilijker: Jezus opgestaan? Moeilijk te geloven, maar bemoedigend, zeggen velen. En dan Hemelvaart: Jezus gaat terug naar zijn Hemelse Vader. Maar hoe moeten wij mensen verder? Nou, tien dagen na Hemelvaart gebeurt er iets wonderlijks en ongrijpbaars. Het Bijbelverhaal beschrijft dat Jezus’ leerlingen bijeen waren en praatten over alle gebeurtenissen. Plotseling was er een hevige windvlaag en verschenen vurige tongen op hun hoofden. Er staat dat de Heilige Geest over hen kwam. Heel moeilijk voorstelbaar. Gods aanwezigheid in adem en wind zette de leerlingen in beweging. Zij wilden opeens hun verhaal aan iedereen vertellen en Gods grote daden uitdragen. Dat deden ze heel aanstekelijk, zodat anderen het na hen weer verder vertelden: het begin van de kerk. Het vuur wordt rondgestrooid en raakt allen. Pinksteren betekent de komst van de Geest: de helper, de trooster. In het scheppingsverhaal wordt al gesproken over Gods Geest zwevend over de wateren. God geeft met zijn adem leven aan de wereld en de mensen. Dit betekent dat Hij ze liefheeft.
De Heilige Geest wordt wel afgebeeld, zoals hier, als een duif, die met zijn vleugels mensen omarmt. Iemand kijkt omhoog en roept om hulp, iemand is verdrietig en kijkt omlaag. Een ander omarmt hen. Met de komst van de Geest wordt er een verbond gesloten tussen God en mensen. Jezus is naar de hemel gegaan en wij moeten het verder zelf doen, maar God wil door Zijn Geest ons helpen en nabij zijn, in blijdschap en verdriet. Hierdoor weten we: Hij kijkt naar ons om. Dan kunnen wij ook naar een ander omkijken.
Misschien is dat gemakkelijk gezegd, want als je om je heen kijkt is niet alles mooi en goed. We zijn niet allemaal gezond en er is niet altijd liefde rondom ons. Kijk naar de huidige wereld, naar Oekraïne of Israël, hoe weinig liefde er is. Dan lijkt het of het kwaad overwint. Toch gebeurt er soms iets, waardoor je voelt dat God je niet loslaat, ook al moeten wij mensen en dingen in onze omgeving loslaten. Er zijn incidenteel, als je het nodig hebt, personen om je heen of je ontvangt een kaartje van iemand die je groet, je ontmoet iemand die vraagt hoe het gaat. Opeens kun je een lichtje zien in een donker moment, als een kaarsvlam. Dan lijkt het alsof Gods vinger je heel even aanraakt.
lk wens ons allen toe dat we, net als de leerlingen destijds, Gods Geest voelen en ons geraakt weten door Zijn inspiratie.Janneke Koornstra
-
De hoop van Pasen
Terwijl ik schrijf, woedt de oorlog in Oekraïne al ruim drie weken.
Verschrikkelijke nieuwsberichten en -beelden van geweld, dood en verderf bereiken je. Het leidt — zacht uitgedrukt — tot nogal wat onmacht en de emoties die daarbij horen. Daar moetje enerzijds mee leren leven. Dat de dingen in het klein, maar nu ook geopolitiek groot, niet zo lopen als je graag wenst.Een mens is niet alleen volgens de Bijbel een sociaal wezen, dat een goede, vreedzame verbinding met de medemens nodig heeft. Als daar geen ervaring meer van is, dan wordt het heel eenzaam en onherbergzaam onleefbaar! Denkend aan het lijdensevangelie: Jezus heeft dat lichamelijk en geestelijk ervaren aan het kruis. Van de mensen en God verlaten hangend tussen hemel en aarde. Waar je dat vandaag ervaart, sta je dus niet alleen. En als Jezus in die ervaring Psalm 22 citeert, dan is er niet enkel een wanhoopskreet. Psalm 22 getuigt ook van een diep vertrouwen als alles donker en ellendig is. Een vonkje hoop, dat diep van binnen zit. Niet maakbaar, wel ontvangbaar en daarin kwetsbaar en krachtig tegelijk.
Jezus sterft aan de gevolgen van het onrecht dat Hij moet dragen. Maar dat is in de evangeliën niet het einde van het verhaal. Al voor zijn sterven klinken in het Evangelie naar Johannes woorden die daarop duiden: Jezus’ kruisiging is zijn ‘verhoging’ (Joh. 3:14; 8:28; 12:33-34). Het is zijn overwinning. En op het laatste moment aan het kruis zegt Hij volgens Johannes 1 9:30: ‘Het is volbracht’, wat je vanuit het Aramees kunt vertalen met: ‘de vrede is aangebracht! Op de derde dag wordt het dan Pasen. Dood, verderf en onrecht hebben niet het laatste woord. Het nieuwe leven in de vrede (sjaloom) van de levende Heer overwint. Maar er is wel een weg van radicale vernieuwing voor nodig. In het klein en ook geopolitiek groot moet het Koninkrijk van vrede en recht zich nog een weg banen. Het is er vandaag al, maar beslist nog niet overal. Mij geeft dat bij alle onmacht ook hoop. En volgens mij is het ook goed wanneer wij daar zo vreedzaam mogelijk voor opstaan. Leven in en uit de hoop van Pasen.
Ds. Marcel Zijlstra