Elke twee maanden ben ik een weekend gastheer in de Norbertijnen-abdij van Berne. Sinds in het voorjaar van 2021 ‘Ons Kloosterpad’ is geïntroduceerd, verblijven er regelmatig wandelaars in de abdij. Het kloosterpad is een wandeling van 330 kilometer langs kloosters en abdijen in Noord-Brabant. In verschillende van die kloosters en abdijen kunnen de wandelaars overnachten.
Ook vanmorgen staan na het ontbijt twee wandelaars met hun rugzak klaar om op weg te gaan. De ene rugzak wat groter, de andere kleiner. ‘Wat je inpakt, is je eigen onzekerheid zo luidt een gezegde dat vaak door pelgrims wordt gebruikt wanneer het gaat over het inpakken van je rugzak. lk herken dat: sinds ik in 2016 begon aan de Camino naar Santiago de Compostella stop ik elk jaar minder in mijn rugzak. lk weet steeds beter wat ik wel en niet nodig heb wanneer ik op reis ga.
In de Bijbel is Abraham de pelgrim bij uitstek. God zegt tegen hem: ‘verlaat je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten en ga… Zonder doel en zonder zekerheid gaat Abraham op pad. Hij weet niet waar de reis heen gaat en ook niet hoe lang die zal duren. Hij weet niet waar hij zal overnachten, welke uitrusting hij nodig heeft en of het einddoel wel de moeite waard is. Twee beloftes doet God: ‘lk zal je zegenen… een bron van zegen zul je zijn’. Wat Abraham wel meeneemt, zijn al zijn bezittingen. Denkt ook hij dat zijn bezit hem zekerheid biedt?
Van hedendaagse pelgrims is bekend dat ze, wanneer ze voor langere tijd onderweg zijn, tijdens de reis regelmatig ‘ont-spullen’. Dat betekent: kritisch de inhoud van de rugzak bekijken en alle overbodige dingen weggooien of per post naar huis sturen. Door de opgedane ervaringen zijn ze zekerder geworden over wat echt nodig is. Door hun rugzak leger te maken, verlichten ze de last die ze moeten dragen. Niet voor niets is ons woord vakantie afgeleid van vacare, dat leegmaken betekent.
In de dienst op 31 juli meer over op reis gaan en het dragen van je last.
Erik te Loo