Als gemeenten te maken krijgen met krimp, schiet de kerkenraad dan in de kramp, of zijn er ook kansen? Voor die vraag is aandacht in de visienota Van U is de toekomst.
Onlangs was ik weer op bezoek bij een vacante gemeente. Op basis van de financiële situatie was de formatie voor de nieuwe predikant van 0,7 teruggebracht naar 0,5 FTE. De scriba had mij ter voorbereiding op het gesprek twee notities gestuurd. Het profiel van de gemeente: nogal doorsnee. lk zou er als predikant niet op aanslaan. En het profiel van de te beroepen predikant: een schaap met vijf poten. lk daagde de kerkenraadsleden uit: vertel eens over de gemeente. Wat doen jullie? Hoe zijn jullie er voor elkaar? Hoe sta je bekend in het dorp? Hun ogen gingen glimmen en de tongen kwamen los. Over de vele activiteiten, over hun verbindende rol in coronatijd. Hoe de nu vertrokken predikant er was geweest voor de gehele dorpsgemeenschap en hoe dorpsgenoten gul hadden bijgedragen aan de restauratie van het kerkgebouw, want gelovig of niet – de kerk is van ons allemaal. Precies het verlangen dat een gemeente een plaats is waar ieder mens kan opleven.
lk zei: jullie zijn zoveel leuker dan uit jullie notities opklinkt! Zet je licht niet onder de korenmaat. Schrijf op wat jullie mij nu vertellen. Vraag voor de 0.2 die jullie niet kunnen betalen subsidie aan, werf fondsen. De kerkenraadsleden raakten enthousiast van hun eigen verhaal. Ze beloofden de profielen te herschrijven en te vechten voor een aanstelling van 0,7. Het was een mooie avond. Luid psalmen zingend reed ik huiswaarts. Weken later hoorde ik dat het is gelukt. Met een nieuw verhaal gaat de gemeente een predikant werven voor een 0,7 aanstelling.
Julia van Rijn, classispredikant