Met elkaar en voor elkaar
We leven in een tijd waarin spanningen lijken toe te nemen, of zich sneller en heftiger lijken te ontladen. Berichten over supportersgeweld tijdens en na een voetbalwedstrijd zijn er een voorbeeld van. Maar ook de nog steeds doorgaande discussie over je wel of niet laten vaccineren en de gevolgen die zo’n keuze zou moeten hebben voor iemands mogelijkheden om aan allerlei activiteiten (werk, sport, ontspanning) deel te nemen. Het valt mij en anderen op dat hierdoor de tegenstellingen en het wij-zij-denken toenemen. Het vertrouwen in elkaar en de overheid bloeit er ook niet echt van op. En het gaatje als kerkelijke gemeente niet voorbij. Misschien gelden er alweer allerlei strengere overheidsmaatregelen op het moment dat je deze Samenspraak leest.
Omdat ik waarneem dat het daardoor ook wel eens spannend kan worden in de gemeente, deel ik een gedachte die mijzelf steeds tot nadenken stemt. Als er in de Bijbel namelijk over de gemeente wordt gesproken, dan is dat nadrukkelijk in termen van ‘wij: Heel vaak kom je dan ook het woord ‘elkaar’ in teksten tegen. En in de brieven van Paulus kom ik dan zelfs inclusief denken tegen. Bijvoorbeeld in het beeld van de gemeente als lichaam van Christus, met al die verschillende ledematen, die hun eigen en soms zelfs voor het oog tegengestelde functies hebben. Maar ze horen bij elkaar. Ze hebben elkaar nodig om goed te kunnen functioneren. En tegen het onderscheid dat zo in de toenmalige maar op zoveel andere of zelfs soortgelijke manieren ook in de huidige samenleving aanwezig is: tussen vrije en tot slaaf gemaakte mensen, mannen en vrouwen, wijzen en dwazen, betoogt Paulus dan dat er in de gemeente Christus geen onderscheid meer is tussen vrijen en slaven, Joden en Grieken. In Christus zijn zij één.
In de praktijk schuurt dat ook. Is dat regelmatig zo spannend dat de vonken ervan af vliegen. Maar door de vrucht van de Geest te laten werken, lukt het om elkaar vast te houden. De vrucht van de Geest is namelijk liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (Galaten 5:22). Het is de verbinder en de emotieregulator, die het mogelijk maakt om bij alle verschillen ook vandaag met elkaar en voor elkaar te leven. En zou die vrucht dan ook niet smakelijk kunnen zijn voor ons totale samenleven vandaag?
Wat mij betreft: proef en deel er maar van!
Ds. Marcel Zijlstra