Meeerdere mensen in een huis, op school, het werk of een vereniging: ze kunnen op allerlei vlakken van elkaar verschillen. Dat is vaak verrijkend, maar het kan ook spanningen opleveren, wanneer de verschillen groot zijn of principieel worden gemaakt. Het is dan de kunst om daar goed mee om te gaan. Je kunt dat doen door ’to agree to disagree’ (het er over eens zijn dat je het niet met elkaar eens bent). Of je daardoor ook verbinding met elkaar houdt, is dan wel de vraag. We leven in een samenleving waar heel wat mensen langs elkaar heen leven, elkaar bijvoorbeeld vanwege opleidingsniveau helemaal niet meer ontmoeten. En daardoor regelmatig enkel beelden van en meningen over elkaar hebben.
In de kerk is dat ook aan de orde. Plaatselijk merkje daar misschien wel eens iets van en op regionaal en landelijk niveau speelt dat de Protestantse Kerk in Nederland parten. Ik kom het helaas nog wel eens tegen dat kerkmensen zich enkel in de kring van gelijkgezinden bewegen en ook geen enkele behoefte hebben om de ontmoeting met zoekers en gelovigen daarbuiten aan te gaan. Jammer, want de respectvolle ontmoeting met anders- en zelfs tegengesteld denkenden verrijkt. En waar de vonken er in zo’n ontmoeting afspatten, kan het ook echt over wezenlijke zaken gaan.
Vonken… dat doet mij denken aan de Pinkstergeest. En het woord kring doet dat ook (Hd. 2:47, NBGI 951). De gemeente als een kring, waarin ten diepste iedereen door God aan elkaar gegeven is en daardoor met elkaar verbonden is. En al die verschillen dan? Paulus – die steeds heel divers samengestelde gemeenten bezocht en opbouwde heeft daar in de brief aan de Efeziërs (4:3) een smaakvol recept voor: ‘Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft’. Het uitgangspunt is de gegeven Geestelijke eenheid. En vreedzaam handelen helpt om die eenheid te bewaren, te herstellen en te versterken. Zou dat vandaag niet heel welkom zijn: in de kerk, interkerkelijk, interreligieus en wereldwijd ?!
Ds. Marcel Zijlstra